Komplikacje bólowe neuropatyczne po implantach, ortodoncji i leczeniu kanałowym
Procedury rutynowo wykonywane w gabinetach stomatologicznych, takie jak opracowywanie ubytków próchnicowych, leczenie kanałowe czy preparowanie zębów pod uzupełnienia protetyczne (korony, mosty, wkłady) nie byłyby praktycznie możliwe bez zastosowania środków znieczulających, ponieważ wiązałyby się z odczuwaniem przez pacjenta niezwykle intensywnego bólu. Dzieje się tak dlatego, że część twarzowa czaszki wraz z uzębieniem, dziąsłami , językiem, stawami skroniowo-żuchwowymi i mięśniami żucia jest obszarem o największym unerwieniu czuciowym w organizmie człowieka. Dwa najważniejsze nerwy spośród dwunastu par nerwów czaszkowych to nerw trójdzielny i nerw twarzowy. Zwłaszcza nerw trójdzielny odznacza się ważnymi cechami budowy i funkcji przewodzenia bodźców odróżniającymi go od innych nerwów twarzoczaszki. Nerw ten uczestniczy w przewodzeniu informacji czuciowej, dotykowej, termicznej i bólowej z zębów, dziąseł i kości wyrostka zębodołowego, w której osadzone są zęby. Każdy zabieg stomatologiczny wiąże się zatem z pobudzeniem i "drażnieniem" tego nerwu. Zabiegi stomatologiczne polegające na leczeniu kanałowym (czyli usunięciu miazgi zębowej, zwanym potocznie "usunięciem nerwu"), usunięciu zęba, poprzez zabiegi osadzenia implantów a skończywszy na wspomaganiu chirurgicznym podczas leczenia ortodontycznego wiążą się ZAWSZE z inwazyjnością w odniesieniu do nerwu trójdzielnego. Inwazyjność ta ZAWSZE prowadzi do mniejszego lub większego naruszenia wspomnianego nerwu, lecz w przeciwieństwie do innych nerwów człowieka, nerw trójdzielny odznacza się większą "odpornością" na urazy i obrażenia związane z leczeniem stomatologicznym. Niestety, od 0,5 do 70% (wyniki badań prowadzonych na całym świecie są niezwykle rozbieżne) pacjentów po leczeniu kanałowym, po zabiegach implantacji, po zabiegach z kategorii chirurgii ortognatycznej wspomagającej leczenie ortodontyczne odczuwa (najczęściej przejściowe) zaburzenia czucia wewnątrz jamy ustnej, w obrębie dziąseł, warg, podniebienia, okolicy podoczodołowej i bródki. Doznania te najczęściej ustępują - w związku z wspomnianą już "odpornością" nerwu trójdzielnego, jednak w niektórych przypadkach w/w zaburzenia utrzymują się trwale ewoluując niekiedy w odczuwanie palenia, pieczenia, swędzenia, mrowienia, drętwienia lub "porażania prądem". W najlepszych na świecie ośrodkach naukowych w USA, Izraelu, Benelux'ie, Skandynawii, Niemczech trwają intensywne badania pod auspicjami International Association for the Study of Pain, której członkiem od wielu lat jest autor, zmierzające ku znalezieniu jednoznacznych metod rozpoznawania i leczenia tych POURAZOWYCH BÓLÓW NEROPATYCZNYCH NERWU TRÓJDZIELNEGO. Diagnostyka różnicowa tych bólów jest niezmiernie skomplikowana, ponieważ MUSI ona obejmować wykluczenie nowotworów głowy i twarzy, wykluczenie zaburzeń i bólów stawu skroniowo-żuchwowego, wykluczenie bólów mięśniowo-powięziowych, jak również wszelkie nieprawidłowości zębowe.
Leczenie omawianych tutaj POURAZOWYCH BÓLÓW NEROPATYCZNYCH NERWU TRÓJDZIELNEGO jest procesem trudnym, lecz badania opublikowane i przedstawione przez Kolegów na ostatnim kongresie IASP w sierpniu 2012 roku pozwalają na szczęście optymistycznie spojrzeć w przyszłość.